Śmierć w rodzinie – praktyczne porady dla członków rodziny

Niezależnie od tego, co teraz bym napisał, każdy może to odebrać w swój własny sposób. W tym przypadku nie można użyć powiedzenia, że: „czas leczy rany”. Bo już kilka razy słyszałem, że wraz z upływem czasu jest po prostu gorzej, bo nie możemy się przykładowo o coś tej osoby poradzić, co byśmy mogli zrobić, a na pewno otrzymalibyśmy życzliwą poradę.

Ale właśnie, życie toczy się dalej i to my sami musimy tak kierować swoim życiem, aby znać odpowiedzi na takie pytania. Nie możemy żyć przeszłością. Ona już niestety nic nie zmieni. A w takich przypadkach możemy po prostu postarać się wyobrazić sobie, co ta osoba by nam doradziła, co by powiedziała i postępujmy w ten sposób.

Albo być może była w coś zaangażowana, czymś jakbyśmy kolokwialnie powiedzieli żyła, czymś bardzo się interesowała. A więc zaangażujmy się w to, co było ważne dla zmarłego, aby pamięć o tej osobie nie zaginęła i trud i wysiłek, który włożyła w to coś, żyły dłużej.

Podobnie jak w przypadku zmarłych już sportowców organizowane są memoriały nazywane ich imieniem. A my może zróbmy coś po cichu, bez rozgłosu, ale tak, żeby pozwoliło to pamiętać nadal o tej osobie.

A gdy nie mamy jeszcze pomysłu, pomyślmy, czy w przypadku np. śmierci tragicznej nie zaangażować się w to, aby nikt inny już nie cierpiał podobnie jak my teraz. Postarajmy się uchronić chociaż niektórych, tak przed śmiercią na drodze, w górach, czy też podczas jedzenia lub picia czegoś.

Pomyślmy!

Wybaczcie mój egoizm w tym momencie. Nawiązuje do tego, co przed chwilą pisałem. Nie jestem osobą, która straciła kogoś bliskiego w wyniku wypadku, tylko, jak już wcześniej podkreślałem, sam jestem ofiarą poważnego wypadku samochodowego i doświadczyłem całego trudu związanego z powrotem do wcześniejszego życia.

Wiadomo, pewne elementy udało się odzyskać, inne jeszcze udoskonalić, a jeszcze inne przepadły bezpowrotnie. Piszę to dlatego, żeby dzielić się moimi doświadczeniami. Stąd też stworzenie specjalizacji coachingowej poświęconej osobom po wypadkach i urazach o nazwie Coach Drugiej Szansy.

Zmierzam jednak do jednej kwestii. Odejście bliskiej nam osoby to często ból, gorycz, rozpacz. Nie chcę tym wpisem tego zmieniać, zresztą sam doskonale wiem, że nie jestem w stanie tego zrobić. Ale pamiętajmy same dobre rzeczy, które zawdzięczamy właśnie naszemu bliskiemu. Uświadommy sobie, czemu była to tak ważna dla nas osoba.

I cieszmy się z tego, że dane było nam tego doświadczyć. Tak, nie pomyliłem się – cieszmy się z tego, że może krótko, ale dane było nam poznać tego człowieka, obcować z nim, doświadczyć od niego wszystkich dobrych cech – jego charakteru, być może mądrości, uczciwości czy też sprawiedliwości. Bądźmy wdzięczni losowi za to, że było nam dane doświadczyć tych cech. Jak wiadomo, każdy chciałby tego dobra doświadczać jak najwięcej i jak najdłużej, ale może po prostu się nie dało.